set a limir on

* * *

(gen. -ar; pl. -ir, acc. -u), m.

1) joint of the body (lið kalla menn þat á manni, er leggir mætast); fótrinn stökk or liði, the foot went out of joint; fœra (fót) í lið, to set in joint again;

2) hann var fölleitr ok l. á nefi, he was pale-looking and hook-nosed;

3) degree (of kindred), generation.

* * *

m., gen. liðar and liðs, pl. liðir, acc. liðu, [Ulf. liþus = μέλος; A. S. lið; Scot. lith; Old Engl. (Chaucer) lith; O. H. G. lit; Germ. glied; Dan. led]:—a joint, of the body; lið kalla menn þat á manni er leggir mætask, Edda 110; á liðu, Hm. 137; ok of liðu spenna, Sdm. 9; ok lemða alla í liðu, Ls. 43; lykja e-n liðum, to make one’s joints stijf, Hm. 114: the allit. phrase, leggr og liðr, skalf á honum leggr ok liðr, he shivered all over the body, Fbr. 89 new Ed.; fótrinn stökk ór liði, the foot went out of joint, Ísl. ii. 246; færa í lið, to put into joint, Gullþ.; okkrir limir ok liðir, Ísl. ii. 201; þat er liðum loðir saman, N. G. L. i. 345:—poët., liðar eldr, hyrr, ‘lith-flame,’ poët. gold, Lex. Poët; liðar-hangi, a ‘lith-loop,’ bracelet, Eb. (in a verse); liðs snær, svell, ‘joint-snow,’ ‘joint-ice,’ = gold, silver, Lex. Poët.

2. metaph. a degree in a lineage; at fimmta kné ok fimta lið, N. G. L. i. 15; ætt-liðr, freq. in mod. usage.

3. of the nose; liðr á nefi, Ld. 272, Nj. 39, Þiðr. 178: úlf-liðr, the wrht; háls-liðr, hryggjar-liðr, ökla-liðr, fót-liðr.

II. a limb, 656 B. 7: membrum virile, 625. 10; losta liðr, id., Pr. 71.

III. metaph. a member; liðu Guðs, Hom. 125, Greg. 42; liðir Krists, 58; liðr Djöfuls, 623. 31; þá er hón grætr dauða liða sinna, Hm. 41:—mathem. the tens, Alg. 356, 358.

COMPDS: liðalauss, liðamót.